Het Oog van de Storm

Na het bejubelde stuk De Vader en de komische voorstelling De Waarheid konden we opnieuw genieten van een toneelstuk van het Parijse wonderkind Florian Zeller, één van de meest gespeelde en bejubelde toneelauteurs van zijn tijd.

In Het Oog van de Storm volgden we André en Madeleine, die al meer dan 50 jaar gelukkig getrouwd waren. Hij was ooit een succesvol schrijver, maar was de laatste tijd vergeetachtig en verward. Zij was een toegewijde en sterke vrouw die altijd zijn steun en toeverlaat was geweest. Dat weekend waren hun dochters, Anne en Elise, naar het ouderlijk huis gekomen om op verzoek van de uitgever André’s papieren te sorteren. Na een stormachtige nacht gebeurden er vreemde dingen. Alles wees erop dat er een groot gemis te betreuren viel. Maar wie was er overleden?

Zeller zei: ‘Belangrijk is dat de toeschouwer in het hoofd van de personages kruipt en zo vanuit een steeds wisselend perspectief hun leven meebeleeft.’ De loop der dingen werd daardoor soms ongrijpbaar en dubbelzinnig, maar de pijnlijke weg van het gemis, de onverdraaglijke pijn van de afwezigheid van de ander, was helder en navoelbaar. Hier werd een levenslang één-zijn in tweeën gescheurd.

Het Oog van de Storm werd eerder opgevoerd in o.a. Parijs en Londen en was in de Nederlandse uitvoering te zien met een scala van Nederlandse topacteurs, waaronder Hans Croiset, Anne Wil Blankers en Johanna ter Steege.